bazen nefessiz kalırsın...

her şey hem anlamsızdır hem de karmaşıktır. sanki bir şeyi ıskalıyorsun gibi gelir. allak bullak olursun.

Son günlerde uyandığımda, yataktan kalmaya uğraştığımda, böyle bir hisse kapılıyorum. Sanki ben gerçek değilmişim gibi. Sanki beynime ait değilmişim gibi, bir sır perdesinin altından bağıran biri daha var beynimde. Bu sen değilsin diyor. Burası gerçek değil diyor. Uyan artık diyor. Çok tuhaf bir his bu, ama aynı zamanda çokta tanıdık bir his. Korkmaya başlıyorum sonra. Sanki bu hisse kapılırsam, bir daha geri dönemeyeceğim. Her şey silenecek, başka bir boyuta geçeceğim ve burada varolamayacağım artık. Bu yüzden, hayır diye bağırıyorum, burası gerçek, her şey normal. Sadece stres içerisindeyim. Yaşadığım onca şey ağır gelmeye başladı bana. Sadece ağır geliyor her şey işte. Beynim bana oyun oynuyor.

Sonra yataktan kalkıyorum, giyinip, kahavaltı yapıyorum. Sonra da, aslında hiç sevemediğim kendimle tamamen başbaşa, dışarı çıkıyorum. Yaşadığım bu tecrübeyi beynimden silmeye çalışıyorum. Ama O, hep orada. Boşluğumu, gardımı indirmemi bekliyor...

Matrixte yaşar gibiyim. Biri dokunsa bu kabustan uyanacağım sanki. Kurtulmayı bekliyorum ama bir yandan da çok korkuyorum...

Sanırım, panik atak geçiriyorum.
ya da şizofrenim.

Bana teşhis koyacak birileri var mı oralarda?