bazen gerçekler sandığından daha acı oluyor.
sevilmediğini
senin sevdiğinin aslında senin kadar sevmediğini anlamak
hatta bunu ölçmek bile
çok çok acı oluyor.
içime bir acı oturdu gene
kaldırmaktan sıkıldığım bu acılar
delip geçiyor artık beni
aldırmamaya çalışmak
mevzuları daha da bir büyütüyor kafanda.
sevsende aslında sevemiyorsun bir daha.
kahrolsun aşkı bulma aşkımız!
tıkanıyorum artık ağlarken
tıkanıyorum ve neye ağladığımı unutuyorum;
kendime mi, sevgiye mi, aşka mı, yalnızlığıma mı?
seç birini haydi.

haydi! kırık parçanı dışarıya at artık.
durmadan ağlatan tarafını,
at gitsin işe yaramıyor.
kırılmakta işe yaramıyor hatta bazen umursamakta.
sevmek her şeyin üstünde insanları ne yaptıklarına bakmadan sevmek
hataları siktirr etmek.

siktirin gidin o yüzden başımdan
yaptım evet hatalar ve yapmaya devam ediyorum!!
etmek zorundayım
kafama vurmak zorundayım
vura vura öğrenmek zorundayım.

sevgi bittiğinde çekip gitmek zorundayım bir de
ya da karşındakinin sevmediğini anlayıverdiğimde.
anladım ve çekildim sahneden.
bir süre boş bu sahne
boş kalmak zorunda kendi sağlığım için.
ister takıntı de ister yalnız olma korkusu umrumda değil
sevdim ben
ve her sevgim
kimse anlamasada dibine kadardı!!!!
anlamıyorsanız siz, kabahat benim değil,
beni sevemiyorsanız, o da benim kabahatim değil!
haydi anlatın bunu kalbime
biri gelip anlatsın bunu kalbime
kırılmasını engellesin!
istediğim ve artık muhtaç olduğum sevgiyi
biri gelip versin..

tıkandım ağlarken ve gene neye ağladığımı unuttum,
gerçeklik yok artık bünyemde
çünkü her şey yalan işte
kocaman bir yalan.