içimdeki yankılanmayı duyar gibiyim
ama anlayamıyorum dedi kadın
adam boş boş baktı yüzüne kadının
niye anlayamıyorsun diye sorman gerekiyordu dedi kadın
adam boş boş baktı göğüslerine kadının
sana söylüyorum dedi kadın
adam boş boş baktı bacaklarına kadının
oysa ne duygularım vardı dedi kadın, durmadan ağlamak isterdim eskiden
adam boş boş baktı ayaklarına kadının
şimdi seni bile sevemiyorum dedi kadın, seni arzulamıyorum bile
adam boş boş baktı kendi ayaklarına
içim bomboş ve yüreğim saçma saçma atmakta dedi kadın, duyamıyorum kendimi
adam boş boş kendi kollarına baktı
kadın sigarasından bir nefes daha çekti ve sordu: neden seviyorsun beni hala?
dumanı üflerken kadın, adam arkasını döndü; aynadan kadının yansımasına baktı ve
sen olduğun için seviyorum seni dedi.
kadının eli düştü yağ bağlamış kalçalarının yanına ve anladı asla hissedemeyecekti.
adam aynadan baktı kadının saçlarına ve oynama artık rolünü dedi
bir kerede kendin ol, istemeyi bırak ve sahip olduklarına minnettar ol dedi.
hissetmediğin şey mutluluksa eğer zaten ona asla sahip olamayacağını anla artık dedi.
arkasını döndü adam kadının gözlerinin içine baktı
sen aslında madam bovary sin ama farkında değilsin dedi.
o en çok olmak istemediğin ama oluverdiğin insansın işte.
adam gidip odanın en solundaki perdeleri çekti. durdu ve tekrar sözlerine devam etti;
içini boşaltan gene sensin, duygularını öldüren gene sen. beni hayatından atma amacında aslında çok belli sevgilim.
neden? diye sordu kadın. boş boş adamın ellerine baktı.
adam gidip odanın en sağındaki perdeleri çekti. masanın üzerindeki vazoyu ortaya doğru itti.
sen dedi adam. sen mutlu olmak istemiyorsun.
çünkü dedi adam sen mutlu olmaktan korkuyorsun.
durdu kadın, ufak bir gülümseme belirdi kadının dudaklarında.
öyle olsa bile dedi kadın, mutlu olmamı sağladığını nerden biliyorsun?
adam durdu, kadına doğru yürüdü, kadının elindeki sigarayı alıp bir nefes çekti içine ve cevap verdi,
çünkü hayatından çıkarmak istediğin tek şey benim.
kadın durdu, gülümsedi.
sigarayı söndürdü.