En son ne zaman birine bir hikaye okudun?
Paylaşabildiklerin o kadar az ki.

Bir kitabı içine gömülerek okuduktan sonra gerçekten kiminle konuştun, paylaştın Onu.
Hızın içine gömülmüşüz, sanki zaman bataklık gibi, hızlı daha hızlı olmazsan boğulacaksın.
Gerçekten en son ne zaman iç rahatlığı ile sandalyene yaslanıp güneşin tadını çıkardın?
Evren devamlı genişliyor. Çevren devamlı daralıyor. İçin de daralıyor mu?

Ankara'da ki 6. yılım bu. İlk başladığım yerden fersahlarca ötedeyim. Göremiyorum geçmişi. Yeni bir dönem açıldı çoğumuz için, başlangıçta ve sonda beraber olduğum Ankara insanları için.

Herkes artık kendi hayatını kurma hayallerinin peşinde. Geçen hafta bugündü işte. Biri daha gitti; uçtu denizin olduğu bir memlekete. Bozkırı özlemek zor öyle yerlerde, Bilirim...
duygularımın içimden çıkabilmesi bir haftamı aldı. çok derinlere gömdüm acımı, giderken ağlamamak için, evet sesim titredi, el sallarken Ona, perdenin arkasına saklandım, ama O fark etti. O hep fark eder yüzümdeki kederi, içimdekileri. Aynamdı o benim, Sonsuza giden cümlelerimdi.
beraber ağladığımdı, Beraber ağız dolusu güldüğümdü. Aynı şehirde ayda bir gördüğümdü, tekrar gördüğümde hiç eksilmediğimizdi. sanki dün ayrılmışız gibi muhabbete başlayabildiğimdi. rahatlığı o öğretti bana. boşverebilmeyi. Canım o benim, hep öyle canım olacak.
Yeni bir dönem başlıyor, dediği gibi.
Biz Ankara'ya denizden gelen çocuklar.
Bozkıra bir türlü alışamayan. Güneşi sıcak, gölgesi soğuk yaz akşamında kopuverdik gene birbirimizden. Oysa asla Ayrılmadık.

Bir kitap okursun, paylaşamazsın ya kimseyle duygularını. Kimseye kitabın içinden cümleler okuyamazsın ya hani; işte öyle bir günün sonunda tanıdım hepsini ben. Benim gibi olduklarını bellettiler önce, sonsuzluk gibi gelen o uzun iç çekişlerimi paylaştılar sonra. Kendilerinkini anlattılar sonra sonra. Okumayı, Öğrenmeyi, Paylaşmayı, Kıskanmamayı, Sevmeyi, Sevilmeyi, Yemek yapmayı, Dedikoduyu, Gülmeyi, Ağlamayı...kısacası hayatı öğrettiler bana, büyümeyi sevdirdiler. şimdi görevleri tamamlandı, bozkırda. yeni bir 'chapter' için hayatlarındaki, yeni bir mekana geçtiler. Denize yakın bir memlekate gittiler.

Kalmanın zorluğunu hiç bilmeyen bu bünyeyi, umarım yalnız bırakmazlar. çünkü hiç bırakmadılar....


Ayşeme.

demet
14haziran2009
reader.